ทำความรู้จักกับอินเทอร์เน็ตไร้สาย : firstmobile

ช่วงนี้คงไม่มีกระแสอะไรที่ร้อนแรงเท่าอินเทอร์เน็ตไร้สายแล้ว ปีก่อนคุณก็ได้รู้จักกับเซนทริโน (Centrino) ที่เป็นโน้ตบุ๊กที่มีการ์ดไวร์เลสแลนเอาไว้ท่องเน็ตแบบไร้สายได้ แต่ก็ไม่จุใจเพราะพื้นที่ใช้งานแคบแค่ประมาณ 100 เมตรเอง เหมือนกับเดินออกจากออฟฟิศก็ใช้งานไม่ได้แล้ว แต่สำหรับผู้ที่ต้องเดินทางบ่อยๆ การท่องเน็ตผ่านเครือข่ายมือถือนั้นเหนือกว่าที่คิดเอาไว้ ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็เล่นได้ ไม่ต้องมานั่งในร้านกาแฟหรือศูนย์การค้าที่มีจุด Hot Spot เอาเป็นว่าท่องอินเทอร์เน็ตได้ทุกที่ทุกเวลาเชียว

ยุคนี้หลายคนเสพอินเทอร์เน็ตจนติด ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็ขาดไม่ได้ แทบพูดกันว่าตื่นเช้าไม่ทันแปรงฟันก็เปิดเครื่องกันก่อนแล้ว แต่ถ้าไม่อยู่บ้านก็จะไม่มีสายโทรศัพท์ให้ใช้ ด้วยเหตุนี้ผู้ให้บริการมือถือจึงคิดค้นอินเทอร์เน็ตไร้สายผ่านเครือข่ายมือถือขึ้นมา ซึ่งมีมาได้ประมาณ 3 ปีกว่าๆ แล้ว แต่เพิ่งมาบูมกันช่วงนี้เอง โดยแบ่งออกเป็น 2 ระบบหลักๆ ก็คือ ระบบ CDMA จากฮัทช์ และระบบ GSM จากยักษ์ใหญ่สามรายที่เหลือซึ่งคงไม่ต้องบอกว่าเป็นใครนะครับ ตอนนี้เรามาทำความรู้จักกันคร่าวๆ ก่อนดีกว่า

ความแตกต่างระหว่าง GSM และ CDMA

อินเทอร์เน็ตไร้สายจากฮัทช์นั้นใช้ระบบ CDMA 2000 1x ซึ่งดูจากชื่อแล้วมันถือกำเนิดมาตั้งห้าปีแล้ว แต่ทำไมจึงใช้งานค่อนข้างดี ไม่มีปัญหาเหมือนกับเครือข่าย GSM ก็เพราะระบบ CDMA นี้ออกแบบมาให้สามารถรับส่งทั้งเสียงและข้อมูลสูงสุดที่ 153 กิโลบิตต่อวินาที ซึ่งเร็วพอๆ กับอินเทอร์เน็ตความเร็วสูงแบบ ADSL โดยพื้นฐานแล้วระบบนี้ออกแบบมาตั้งแต่สงครามโลกครั้งที่สองเพื่อป้องกันการส่งคลื่นรบกวนจากฝั่งตรงข้าม โดยกระจายคลื่นออกไปตามความถี่ต่างๆ ในช่วง 1 เมกะเฮิรตซ์ คิดกันง่ายๆ ก็คือถ้าเขาจะส่งคลื่นกวนไม่ให้รับส่งกันได้ก็ต้องส่งคลื่นกวนให้ครบทั้งช่วง 1 เมกกะเฮิรตซ์ ซึ่งก็เป็นไปได้ยากเพราะมีช่วงกว้างพอควร

ดังนั้นระบบนี้จึงไม่ค่อยมีปัญหาในการรับส่งข้อมูลกระตุกหรือสายหลุด ต่างจากระบบ GSM ที่มีการแบ่งช่องสัญญาณออกตามคาบเวลา โดยปกติคลื่นหนึ่งๆ จะมีคนแบ่งกันใช้ถึง 8 คน แบ่งกันใช้ทั้งข้อมูลและเสียงผู้ให้บริการจะให้ความสำคัญกับบริการเสียงมากกว่าเนื่องจากจะเป็นบริการที่ทำงานมากกว่า และทางด้านเทคโนโลยีการส่งข้อมูลก็เป็นส่วนที่พัฒนาต่อยอดขึ้นมาไม่ได้ถูกคิดรวมทั้งเครือข่าย เทคโนโลยีที่ใช้จึงมีหลายอย่าง ทั้ง GPRS และ EDGE ก็เป็นความพยายามในการพัฒนาระบบอินเทอร์เน็ตไร้สายผ่านมือถือ แม้แต่ด้านเครือข่ายก็เช่นกัน ผู้ให้บริการมักจะไม่ซื้ออุปกรณ์จากผู้ผลิตรายเดียวกัน เช่น สถานีฐานก็ใช้ยี่ห้อหนึ่ง ส่วนอุปกรณ์รองรับระบบอินเทอร์เน็ตไร้สายก็อีกยี่ห้อหนึ่ง จึงทำให้มีปัญหาเรื่องความเข้ากันได้ของระบบ เท่าที่เห็นก็จะมีแต่ของ DTAC เท่านั้นที่ซื้อทั้งแบบมาจากโนเกีย ทำให้ระบบ EDGE ที่ใช้อยู่มีเสถียรภาพดีกว่ารายอื่นพอควร

สภาพการใช้งานอินเทอร์เน็ตไร้สายผ่านมือถือ

ความเร็วในการใช้งานอินเทอร์เน็ตไร้สายก็ยังคงขึ้นอยู่กับปริมาณผู้ใช้งานในบริเวณนั้นๆ ถ้ามีผู้ใช้มาก ความเร็วก็จะตกลงเพราะในเครือข่ายจะมีการแชร์กันใช้งานในบริเวณสถานีฐานแต่ละแห่ง เช่น บริเวณอาคารสำนักงานใหญ่ แหล่งธุรกิจ และในมหาวิทยาลัย ซึ่งมีการใช้งานมาก เมื่อมีผู้ใช้งานกันมากขึ้นสัญญาณก็จะช้าและติดๆ หลุดๆ ไม่ต่างจากการใช้โมเด็ม แต่เราก็ยังไม่สามารถฟันธงได้ว่าคุณจะใช้งานดีหรือไม่ เพราะขึ้นอยู่กับว่าคุณใช้งาน ในบริเวณไหนบ่อยๆ และบริเวณนั้นมีผู้ใช้บริการมากหรือไม่ แต่หากคุณต้องการเลือกใช้อินเทอร์เน็ตไร้สายล่ะก็ ควรเลือกระบบที่มีความเร็วในการรับส่งข้อมูลสูงๆ เช่น CDMA 2000 1x ที่มีความเร็วสูงที่ 153 กิโลบิตต่อวินาที หรือ EDGE ที่มีความเร็วสูงถึง 247 กิโลบิตต่อวินาที ไว้ก่อนเพราะถ้ามีผู้ใช้กันมากๆ ก็ยังมีโอกาสที่จะใช้งานได้อยู่ แต่ถ้าหากเลือกระบบเก่าๆ เช่น GPRS แล้วล่ะก็ เพียงแค่แถวนี้มีคนใช้กันสองสามคนก็ช้ากว่าโมเด็ม 56 k แล้ว อีกอย่างหนึ่งก็คือการเลือกระบบที่มีค่าบริการแพงๆ คุณก็มีโอกาสที่จะใช้งานได้ดีกว่า เพราะจะไม่มีคนใช้งาน แต่นั่นก็ต้องแลกมากับเงินที่ต้องจ่ายไปด้วย

สำหรับผู้ที่อยากจะท่องอินเทอร์เน็ตไร้สายผ่านมือถือแต่ยังไม่รีบใช้เท่าไหร่ ก็ขอให้รอสักพักเพราะปีหน้าจะมีระบบใหม่ๆ มาให้ใช้อีก ไม่ว่าจะเป็น CDMA 20001x EVDO ที่รับส่งข้อมูลได้เร็วกว่าเดิมกว่า 10 เท่า หรือจะเป็น WCDMA แต่ถ้าต้องการแบบราคากันเองล่ะก็ช่วงนี้จะมีอุปกรณ์ระบบเก่าๆ นำออกมาลดราคา หลายตัวเหมือนกัน ซึ่งก็ต้องเลือกกันระหว่างของใหม่เทคโนโลยีสูงที่แพงหน่อยในปีหน้าหรือของถูก ชอบแบบไหนก็สุดแล้วแต่คุณจะเลือกนั่นแหละครับ
เนื้อหาทั้งหมดคัดลอกมาจาก http://www.tlcthai.com